بی نام

امروز به این فکر میکردم که دارم توی یه دنیای کثیف پر از انسانهای پست و سطحی زندگی میکنم اما بعد دیدم خودم هم یکی از اینهام منتها مثلا از مدل روشنفکرش. به نظرم عمیق نگاه میکنم گاهی توهم میزنم که هنرمندم و تمام اینها باعث میشن دیگران رو کوچک ببینم و رفتاری گاه توهین امیز داشته باشم پس میبینی منم با اون پست فطرتای تو خیابون که به خودشون اجازه میدن چون تو در راستای اعتقادات بی ربط انها با دنیای خودت قدم بر نمیداری هر رفتاری که دلشون بخواد باهات داشته باشند و تمام ساختار قدرت هم پشتشونه فرق چندانی ندارم! تفاوتم اینه که پشت من فقط اراده و افکار خودمه اما اینها تا چه حد میتونن شکننده باشند؟