هیچ

وهم

عقل او باز آمد
شور دیوانگی اش اما رفت
در میان خطوطی به تمامی صاف, سرگردان
یاد آن روزها که برای خود بود و گذشت
هیچ, سکوتی ممتد
به کوهستان رفت تنها
فراموشی, خاموشی
به سان آن لحظه که نفس کم آورده و بر سنگی نشسته
نه توان صعود است و
نه شوق فرود
در نشستن نیز
خطر فرسایش ذهن, فرسایش تن
طوفانی آمد
سنگ را شست
معلق ماند در فضای خود ساخته و ویران کرده
عاری از همه چیزخواند
سرود فرسایش خویش

نیل


توضیح عکس: سنگ عقاب که در کوه سبلان معروفه, در جبهه غربی و نزدیک جانپناه قرار داره که این مسیر کمتر صعود میشه. اما اون قسمت, جایی به واقع عجیبه. انگار به هر سنگی نگاه میکنی شکل موجودی است که مورد غضب قرار گرفته و سنگ شده. و تعداد این جور سنگها انقدر زیاده که اگه مدتی تماشاشون کنیم ممکنه مثل حسی که به من دست داد به شما هم بده و حس کنید زنده اند