نکات این هفته

هوررااا سنگ. هوم عضو تیم سنگ (ته یونی) دانشگاه تهران شدمو از دیروز تمرینامون شروع شد. هوم تمرین روی دیواره ی قشنگ با اون همه گیره ی هلو ی تربیت مدرس خیلی فرق داشت با سنگهای سخت و طبیعی با محیط باز و پر انرژی کوهستان.
هوم, توی اون کتابه یه جمله ی خدا بود: احتمالا همین چند دستگی بود که سیستمی به قدر کافی منعطف ایجاد کرد که در آن گروه های زنان میتوانستند قد علم کنند. ( چند دستگی به نظر من سازنده تر از یک دستگیه که منجر میشه به دیکتاتوری.)
گفتگو و بحث بین گروه ها میتونه سازنده باشه به شرطی که افراد جنبه و شعورش رو داشته باشن. کافیه یه نفر شروع به فحاشی کنه و در نتیجه نفر مقابل هم به مقابله به مثل بپردازه و رفقای هر کدوم از اونها هم به حمایت دوستشون بپردازن تا بیا و ببین تا کجا میرود.
در نتیجه منم مجبورم در اعتراض به یکی از مقالات وبلاگ 19 بهمن رفقا بگم که کار اونهایی که به اعتقاد شما آه و ناله ی حقوق بشری میکنن خیلی برای جامعه ارزشمند تر میتونه باشه از توهمات انقلابی و جو تخیلی افکار شما.
هوم بعضی وقتا همچین هر چی میخوای جلو پات قرار میگیره که شک میکنی نکنه دست این ذرات ریزی که تو آسمون میبینی و از هر کی میپرسی که اونم میبینه یا نه بهت میخنده, تو کاره.
پ ن عکس: وقتی دارید سنگ نوردی میکنید مواظب باشید حمایت چیتون قالتون نزاره وگرنه اینطوری مجبورید برگردید بگید پس کجاس

کودکیت در مانتون

...
هنجار عشق دادمت-مرد آپولون

گریه ها وبلبلی شوریده
اما- سبزه ویرانه! اشتها میکردی
به خوابهای دودل, زود گذر
انگاره روبه رو, روشنایی دیروز, نشانه و رد بخت!
کمربند تو, شنهای بی قرار
تنها چشم به راه رد پاهایی ست
که بر نمی آیند
باید اما به گوشه کنار بگردم
پی روح ولرم بی توی تو, که تو را فهم نمی کند
با درد آپولون بی حراک
که از او شکسته ام صورتکی
که تو بر رو داری
...
لورکا