پیکر ناموزون

و تراشی بر چوب
هیبتی انسانی به برون می آید
همه چیزش سر جا
خدای مجسمه, قدمی به عقب برداشت
و تنها نگاه
پیکر چوبی و نکته ای ناموزون
ها, شادتر از یک انسان
در همه دیوی بود
به درون میکشیدش, اندوهناک
تنها پیکر ناموزون میخندید
طرفی, تبری بر دیوار
در مقابل پایه ای پا بر جا
در میان, او خودش نا موزون

نیل