بجنبید که جنبیدن نکوست

خوب این طور که به نظرم میاد فراکسیون زنان توی دانشگاه با جلسه امروز راه افتاد.بالاخره بعد از یکی دو ساعت بحث توی انجمن علوم اجتماعی با بچه هایی که این ور اونور همدیگرو دیده بودیم اما اکثرا نمیشناختیم به این نتیجه رسیدیم که میتونیم از این پتانسیل قوی استفاده کنیم و یه نقطه عطف بین جنبش دانشجوئی و جنبش زنان به وجود بیاریم. از اونجا که هر کدوم در جایی فعالیت کرده ایم یا هنوز هستیم و اونجا هم به تحقیقات دانشجویان مطالعات زنان دسترسی داریم و هم امکاناتی که دفتر تحکیم و فراکسیون دموکراسی خواهان دانشگاه تهران میتونن در اختیارمون بزارن و بر پایه ی تجربیات و مطالعات خودمون به نظرم اگه درست پیش بریم میتونیم کار قوی ای رو ارائه بدیم. البته اگه از سد شکل گیری سازمانی اولیه و بحث های طولانیه آشنایی با عقاید همدیگه بشه سریع رد شد که بر اساس دیدگاه من فایده ی چندانی نداره. اگه میخوای کار کنی که شروع کن وگرنه تا میفا خالدون اعتقادات همدیگرو به چالش کشیدن که نکنه یه وقت بعدا مشکل پیش بیاد هیچ فایده ای ندارد.
سالروز آزادی بیان به لطف سنتی های انجمن اسلامی به مفتضحانه ترین شکل و بدون کوچکترین آزادی بیانی تو فنی پایین اجرا شد. آرمین با سخنرانیش که به نظرم انقدر که دولت الف نون اسم حوزه و دانشگاه رو با هم آورده اینم اشتباهی فکر کرده بود اومده حوزه سخنرانی و هی آیات قران میخوندو قصه ملائک و آدم وحوا تعریف میکرد. اونم از کولائی که تقریبا همین روش رو پیش گرفت و بچه ها خودشون رو کشتن که 5 دقیقه از وقتش رو بده برای تریبون آزادی که اجازش داده نشده بود و او هم نداد که نداد و بعد هم گفت با تریبون هیچ کدوم از مشکلاتتون حل نمیشه و.... و بعد که بچه ها از آغاجری قول گرفتن چند دقیقه از وقتش رو به تریبون آزاد اختصاص بده اون دختره ابله که مجری این خیمه شب بازی بود و کارش رو هم خیلی خوب بلد بود ختم جلسه رو اعلام کرد و نفهمیدیم چی شد که نه کدیور نه آغاجری صحبت نکردن و هیچ تریبون آزادی نیز برگذار نشد که نشد.
هوم کاملا مشخصه که طرفدارای دولت تو دانشگاه حالا با هر اسمی از بسیج و حزب الله گرفته تا سنتی انجمن اسلامی و غیره دارن شدیدا سازماندهی و آموزش دیده میشن و همین که میگن با سلاح طرف مقابل سعی کن از بین ببریش در پی هر اغتشاش دم از دموکراسی و پرسش نظر جمع میزدن. جمعی که مشخصا بیشتر افراد خودشون بودند. و البته در مقابل ما هم داریم یواش یواش قوانین رو از ریشه یاد میگیریم که خیلی هاش واقعا از بنیاد خراب است و به بحث کشیدن قانون اساسی کشور و کاستی ها و اشتباهات فراوونش میتونه منجر شه به زیر سوال بردن همه چیز.

در آن دوران
در ایرانشهر
همه روزش چو شبها تار
همه شبها ز غم سرشار
نه در روزش امیدی بود
نه شامش را سحرگاه سپیدی بود
نه یک دل در تمام شهر شادان بود
خوراک صبح و ظهر و شام ماران دو کتف اژدهاک پیر
مدام از مغز سرهای جوانان
این جوانمردان ایران بود
جوانان را به سر شوری است توفانزا
امید زندگی در دل ز بند بندگی بیزار
و این را اژدهاک پیر میدانست
از اینرو بیم و هراسش از جوانان بود

حمید مصدق