من نگاه, هیچ

تغیر همیشه رخ میده. تا احساس آسودگی میکنی تغیر رخ میده. باید رخ بده تا بزرگ شی. یک سانت که بزرگ شدی و داشتی به زاویه دید جدیدت خو میگرفتی یه دفه یه سانت دیگه. وه که هر اتفاق ساده چقدر تغیر توی زاویه دیدت ایجاد میکنه و تصورات و گفتارت رو تغییر میده و خودت با خود یه سانت قبلت نظرت فرق میکنه. اون وقت چطور انتظار داری همه گان هر چیزی رو همون جور که تو میبینی ببینن. همه با این همه قد متفاوت. اما این مهمه که من زاویه دیدم رو دوست دارم. چون تصمیم گرفتم. خیلی وقته تصمیم گرفتم هر چیزی رو همون جور که هست ببینم, نه اون جور که فکر میکنم باید باشه, این طوری همیشه چیزهای جدید که حتا تصورش رو هم نمیکردی برای دیدن هست.
پ ن: برخوردها با فعالهای سیاسی بسیار زیاد شده از قشر دانشجو فعال زنان و روزنامه نگارها و ان جی او ها. خبر هایی از مفقود شدن آدمها میرسه که معلوم نیست تحت بازداشت کدوم ارگان هستند. همه به هم اخطار بدهید.
زاویه دیدم سمت و سوی رادیکال میگیرد. آرامم


سفر مرا به زمین های استوایی برد
و زیر سایه آن بانیان سبز تنومند
چه خوب یادم هست
عبارتی که به ییلاق ذهن وارد شد:
وسیع باش و تنها, و سر به زیر, و سخت.
سهراب

این دوست فرنگ رفته ما خاصیت اعتیاد آوری دارد. شاید چون گوش کردن میداند.