ناداری آن داراترین
ده سال می گذرد
نه قطره ای به چنگ آورده ام
نه نم بادی, نه شبنم عشقی
سرزمین بی باران
اکنون فقط از فرزانگی خویش خواهانم
که خست نورزد در این بی حاصلی
خود سیل وار سرازیر شو
خود شبنم چکیدن شو
خود باران باش این برهوت زردگون را
اکنون میان دو هیچ- نیچه
نه قطره ای به چنگ آورده ام
نه نم بادی, نه شبنم عشقی
سرزمین بی باران
اکنون فقط از فرزانگی خویش خواهانم
که خست نورزد در این بی حاصلی
خود سیل وار سرازیر شو
خود شبنم چکیدن شو
خود باران باش این برهوت زردگون را
اکنون میان دو هیچ- نیچه
posted by Nil at 8:52 PM
1 Comments:
داشتم شعر رو می خوندم هر چی به آخرش می رسیدم هی می گفتم آفرین ببین ما اینهمه ایراد می گیریم عجب شعری گفته
آخرش حالم گرفته شد ( نیچه
Post a Comment
<< Home