دست اژدهای سنگی ای که منو قورت داد

غار و رودخانه و آشنایی غریبه و جمع دوستان همنورد ترکیبی خوشایند برای جمعه ای دلپذیر. شوق اولین پرواز و ناراحتی اولین دور خداحافظی برای باقیه هفته. سعی برای بهتر نوشتن خبر و مقاله و خوندن و کلنجار رفتن برای چگونه آغاز کردن زبان برای امتحان برای بقیه ی ساعات. موسیقی هم این وسطا چپیده و من به نظرم وقت کم دارم. جالبه اون جمله بود که میگفت هر چه بیشتر بدانی به نادانیه خود آگاهتر میشی. من به نظرم هر چه بیشتر زندگی کنی به کم زیستن خودت آگاهتر میشی.و من به نظرم وقت کم دارم.
پرنده ای گشوده بال در هوا , شکارچی در خلنگزار آماده, جوجه هایی در لانه, و کودکانی در کلبه, انتخاب میکنی که کدامین باشی؟ شاید تیر به خطا برود و او نا امید به کلبه باز گردد. باز انتخابت همونه؟

افق روشن
....
روزی که معنای هر سخن دوست داشتن است
تا تو بدنبال آخرین حرف دنبال سخن نگردی
روزی که آخر هر حرف زندگیست
تا من به خاطر آخرین رنج جست و جوی قافیه نبرم
روزی که هر لب ترانه ئی ست
تا کمترین سرود, بوسه باشد
روزی که تو بیائی, برای همیشه بیائی
و مهربانی با زیبائی یک سان شود
روزی که ما دوباره برای کبوترهای مان دانه بریزیم...

و من آن روز را انتظار می کشم
حتا روزی
که دیگر
نباشم

احمد شاملو