مصر و پشکل ... ماندگار

خوب فردا شب پیش به سوی مصر, تعریفش رو خیلی شنیدم و یکی از نقاط ایران بوده که از وقتی اسمشو شنیدم همیشه دوست داشتم برم و اونجا محتمل است که به یکی از آرزوهای دوران کودکی که همانا شتر سواری بوده برسم. و همانا که پشکل شتر از زیبا ترین پشکلهاست و گرد و بسیار براق. هوم امیدوارم مثل دفه قبل جو کویر منو نگیره و باز نصف شب توهم نزنم البته شایدم امیدوارم بگیره چون هر وقت یاد اون دفه میافتم از خنده غش میکنم. هوم یه سال گذشته از اون سه روزی که تو کویر بودم و هنوز اون خواب یه ساعته روی تپه های شنهای روان بعد از دیدن طلوع خورشید و پرتاب شدن به سمت پایین تپه, روی شنهای خنک بازمونده از شب در زیر و خورشید گرم و دلچسب صبح که سرمای رسوخ کرده در طول شب رو از تنمون خارج میکرد یادم نرفته. و گرچه این بار هم با همون گروه میرم اما به نظرم از همسفران فقط همون دو هم چادریم این بار هم باشن البته این بار من نه نفرم.
واه واه دیشب مامانم داشت چهره های ماندگارو میدید که دیدم این مرتیکه گاو عمید زنجانی رئیس فلان فلان شده دانشگاه تهران مرتیکه آخوند هم چهره ماندگار شد.!!!! البته اگه یه جور دیگه نگاه کنی انقدر گند زده به دانشگاه که چهرش ماندگار شه

در دل آبها
تخته سنگی بود
جان شیرینم میرفت, می نشست بر او
تا به او درد دل کند
تنها به زمین
رازهای خود می کویم
چون هیچ کجای جهان
محرمی نمی یابم
هر روز بامداد
از اکلیل کوه پرسانم درد عشق, دوایی دارد؟
من از آن میرانم

لورکا