من به مثابه خویشتن قاه قاه

مثل همیشه باز یکی از تصویر هایی که از خودم داشتم با اتفاقاتی که افتاد شکست. باز توی یک موقعیتی قرار گرفتم که فکر میکردم در مقابلش جور دیگه ای باشم و جور دیگه ای بودم. البته الان به نظرم بهتر چون تصاویری که از خودت میسازی بر اساس چیزهایی که دیدی یا تصور میکنی که باید باشه یعنی خودت رو هم تو غالب های کلیشه ای ذهنت قرار میدی اما در واقعیت و ناگهان مواجه شدن با اتفاقها میتونی به تمامی خویشتن بودن و تجربه کنی. حالا اینکه بعدش از نمود خود جدیدت خوشت بیاد یا حالت بهم بخوره مساله دیگریست که یاد میگیری باهاش کنار بیای و دوسش داشته باشی.
پ و : وای صبح خواب موندم ,نرفتم بالاخره غار برفی ساختن یاد بگیرم که پس فردا تو برف موندم نمیرم.

!یک
!ای انسان! هشدار
!دو
؟نیم شب ژرف چه می گوید
!سه
خفته بودم, خفته بودم
!چهار
.از خواب ژرف برخواسته ام
پنج
جهان ژرف است
!شش
!ژرف تر از آن که روز گمان کرده است
!هفت
رنج ان ژرف است
هشت!
لذت- ژؤف تر از محنت
!نه
!رنج مینالد که گم شو
!ده
اما هر لذتی جاودانگی میخواهد
! یازده
!جاودانگی ژرف ژرف را
!دوازده

نیچه, چنین گفت زرتشت