we are the champions

تنها آزادی ما انتخاب میان تلخی و خوشی است. از آنجا که بیمعنایی همه چیز نصیب ماست, نباید آن را عیب و نقص پنداشت. بلکه باید بتوان از آن لذت برد.
هویت, میلان کوندرا
معتقد نیستم که تنها آزادی ما انتخاب میان تلخی و خوشی باشه اما با بقیه ی جمله کاملا موافقم ومعتقدم هر چیزیرو که انتخاب کردیم بعد دست خودمونه که تلخیشو ببینیم یا خوشیشو و از اونجا که اصولا همه چیز بیمعناس پس چرا خوش نباشیم.
اگر آزادی رو هر کسی مطابق با سلیقه ی خودش معنی کنه پس کشکه که بتونیم یه توافق منطقی بین آزادی و برابری تعریف کنیم.
تعریفی که من از آزادی دارم باعث میشه فکر کنم وقتی کسی آزادی منو محدود کنه پس برابریمون به هم خورده و اون این حق رو که در نتیجه عدم عدالت و برابری رو شامل میشه داشته که تونسته این کار رو بکنه و حالا من برای به دست آوردن اون آزادیه از دست رفتم باید بجنگم.
عدالتی که الف نون برای خودش تعریف کرده باعث شده حق خودش بدونه که آزادی همه رو محدود و محدودتر کنه و هی دم از عدالت و برابری بزنه.
عدالت و برابری و آزادی توی این دو جمله یک معنی رو میدن؟
خوب حالا فلسفه ی سیاسی بیشتر فلسفس یا سفسطه؟
هوم چه جمله ی پر سینی